علی شمسی - دکترای مدیریت آموزشی. دانشگاه اصفهان. مدرس دانشگاه فرهنگیان نجف آباد
علی اصغر دادمهر - کارشناسی ارشد رشته روانشناسی- آموزش کودکان با نیازهای خاص، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان
پژمان گیاهکار - کارشناسی ارشد رشته روانشناسی- آموزش کودکان استثنایی
محسن ریسیان - کارشناسی ارشد رشته روانشناسی- آموزش کودکان استثنایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تحلیل رفتار متقابل برکاهش رفتارهای پرخاشگرانه ی دانش آموزان پایه ی هشتم دوره متوسطه اول در شهر قم انجام شده است. پژوهش بر پایه ی طرح خط پایه چندگانه با ورود پلکانی به درمان اجرا شد. نمونه ی اینپژوهش 3 نفر از دانش آموزان پایه ی هشتم دوره متوسطه اول در شهر قم بودند. روش نمونه گیری در این پژوهش نمونه گیری هدفمند بود. برای نمونه گیری، نخست به کمک مصاحبه با روانشناس و همچنین بررسی پرونده های موجود در مدرسه، افراد با پرخاشگری بالا مشخص شدند و سپس آزمون صمیمیت اجتماعی میلر ) MSIS ( به عنوان آزمون غربالگری برای آنها اجرا شد. افراد بانمره ی صمیمیت اجتماعی پایین مشخص شدند و 3 نفر به تصادف به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش برای گردآوری داده ها از چک لیست رفتارهای پرخاشگرانه محقق ساخته استفاده شد. افراد به صورت پلکانی وارد موقعیت آزمایش شدند و جلساتآموزشی به صورت انفرادی اجرا شد. نتایج تحلیل دیداری نمودار داده ها حاکی از تفاوت معنادار بین موقعیت مداخله و خط پایه برایهر سه آزمودنی در متغیر رفتارهای پرخاشگرانه )با PND %85 برای آزمودنی ، 11 % برای آزمودنی و 88 % برای آزمودنی 3( و صمیمیت اجتماعی)با PND 11 % برای آزمودنی شماره 3 و 85 % برای آزمودنی شماره و ( بود. به بیان دیگر، رفتارهای پرخاشگرانه ی افراد نمونه پس از مداخله کاهش یافته بود.بنابراین آموزش تحلیل رفتار متقابل رفتارهای پرخاشگرانه را کاهش و صمیمیت اجتماعی را افزایش داده بود.

آموزش تحلیل رفتار متقابل ، رفتار های پرخاشگرانه،دانش آموزان پایه هشتم متوسطه اول، پژوهش مورد- منفرد