محمدمهدی محمدیان - دانشجو کارشناسی مهندسی صنایع دانشگاه قم
محمدمهدی سمیع علی آبادی - دانشجو کارشناسی مهندسی صنایع دانشگاه خوارزمی
هلیا رسولی - دانشجو کارشناسی دانشگاه آزاد واحد پردیس

مفهوم کارآفرینی در دهه های اخیر توجه جدی محافل علمی و سازمانهای دولتی و خصوصی را به خود جلب نموده است .همچنین ضرورت کارآفرینی به عنوان مفهومی چند بعدی در گفتمان مدیریت دولتی نوین مورد توجه قرارگرفته است . بنابرایننیاز به کارآفرینی جهت ربودن گوی سبقت از رقبا در عصر تغییرات فزاینده و سریع و یافتن راه های استفاده مناسب و اعتلای آن بیش از پیش احساس می گردد. در نتیجه از مهمترین شاخه های کار آفرینی که کارآفرینی اجتماعی و سازمانی میباشند ، پاسخگویی به شهروندان و عملکرد بخش عمومی را بهبود بخشیده ومنجر به افزایش سرمایه اجتماعی و اقتصادی می شود . ازطرفی ،کارآفرینی یک شاخصه درونی برای افراد است ولی تمام افرادی که دارای شخصیت کارآفرین هستند نمی توانند در مرحله عملی کارآفرینان موفقی شوند، موفقیت در کارآفرینی برای این افراد تنها زمانی رخ می دهد که دارای سرمایه اجتماعی بالابی بوده و بتوانند با استفاده از سرمایه اجتماعی خود در تعاملات و کنش های اجتماعی به موفقیت شایانی در امر کارفرینی نائل شوند. مادر این مقاله سعی داریم این را نشان دهیم که استفاده از کارآفرینی اقتصادی و سازمانی چه مقدار می تواند در ایجاد کارآفرینی اجتماعی در اجتماع مورد استفاده قرار بگیرد

کارآفرینی ، کار آفرینی اجتماعی ، کار آفرینی اقتصادی ، کار آفرینی سازمانی