فریبا نوروزی - کارشناس ارشد پژوهشگری علوم اجتماعی – مدرس دانشگاه پیام نور و علمی کاربردی

توانمندسازی زنان یکی از مفاهیم توسعه است و ابعاد فردی و اجتماعی را دربر می گیرد. دلیل تاکید بر توانمندسازی زنان، بدین سبب است که زنان بیش از مردان، در معرض فقر و تبعیض جنسیتی قرار دارند و موانع و محدودیت های، بر سر راه تغییر و تحول پایگاهاقتصادی و اجتماعی آنان وجود دارد. توانمندسازی یک فرایند دست یابی به توسعه است که به زنان این امکان را می دهد تا هویت اصلیو توانایی شان را در همه زوایای زندگیشان درک کنند. توانمندسازی زنان به منظور مشارکت دادن آن ها در عرصه های اجتماعی است، لذا توجه به رهیافت های تقویت و توسعه توانمندی های زنان، به نفع آنان است و به اقتصاد خانوار کمک می کند. توانمندسازی زناننیازمند نگاهی عمیق تر و برخوردی همه جانبه تر است، به ویژه آن که جمعیت زنان، یک گروه همگن نیستند و در میان آن ها گروههای متعددی مانند زنان فقیر، اقلیت های قومی، سرپرست خانوارو... وجود دارد. کنکاش اصلی مطالعه حاضر بررسی شیوه های توانمندسازی زنان، نظریه های راهگشا با تاکید بر توانمند سازی اقتصادی آنان است که بر پایه روش اسنادی و تحلیل مطالعات انجامشده در دو بخش اساسی به آن می پردازیم. در بخش اول به بررسی مفاهیم، شاخص های توانمند سازی، ابعاد توانمند شدن، رویکردهایتوانمندسازی زنان، تجربیات و مطالعات جهانی و ایران در حوزه توانمندسازی زنان اشاره شده است. در بخش دوم نیز نظریه های راهگشا و حوزه توانمند سازی اقتصادی، زنانه شدن فقر در ابعاد مختلف، چالش های تعمیم عنوان فقیر ترین فقرا به زنان سرپرست خانوار، خوشه های نامساعد یا تله محرومیت، شیوه های فقرزدایی از زنان و توانمندسازی اقتصادی آنان پرداخته شده است

زنان، توانمندسازی، توانمند سازی اقتصادی، تله محرومیت ، زنانه شدن فقر