نقش دلبستگی مکان در محلات سنتی و جدید: مطالعه موردی (محلات یوسف آباد و عامری شهر اهواز)

دلبستگی به مکان مسکونی مبین احساس تعلقی است که افراد نسبت به مکان دارند. این پیوندهای عاطفی، به ویژه با خاطرات، تجربیات و حوادث مهم زندگی اشخاص مرتبط است. دلبستگی به محیط از آن رو اهمیت دارد که عمل جمعی را تسهیل می کند، مشارکت سازمانی را افزایش می دهد و فرصت مناسبی جهت رشد و توسعه اجتماعی مکانها فراهم می سازد. این پژوهش، هدف اصلی تفاوت سطح دلبستگی به مکان در محلات می باشد. دومین هدفی که این پژوهش در پی دست یافتن به آن است، میزان و سطح دلبستگی در محله های قدیمی و جدید است که هر دو هدف در مطرح گردیده است. در این راستا، محقق با تهیه پرسشنامه ای محقق ساز نسبت به توزیع ان 2 و 1قالب فرضیات در دو محله عامری و یوسفی واقع در شهر اهواز مبادرت ورزید. سپس داده های به دست آمده توسط نرم افزار مورد T ) و استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و آزمون SPSS WIN 22(تحلیلی ویژه علوم اجتماعی تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان دهنده این است که تفاوت معناداری بین دلبستگی به مکان در محلات وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که نمودپذیری دلبستگی به مکان در محله های قدیمی بالاتر از محله های جدید است. بنابراین، هر دو فرضیه مطرح شده در این پژوهش مورد تایید قرار گرفت.

Keywords:

دلبستگی به مکان , محلات قدیمی و جدید , محله عامری , محله یوسفی