بررسی الگوهای بهینه بهسازی و نوسازی درخصوص بافت فرسوده شهری

شهرها به مانند موجودات زنده ای میمانند که علاوه بر رشد، زوال و نابودی را هم تجربه میکنند.اگر در این راستا، عوامل منفی، نظم و سازمان فضایی انها را برهم زنند، فرایند نابودی، سریعتر خواهد بود. همچنین، شهرهای کهن و باستانی ایران که هویتی ویژه و بافت قدیمی با ارزش و تاریخی را دارا میباشند، درمعرض فرسودگی بیشتری قرار دارند. این پژوهش به ارزیابی ساختار فیزیکی قدیم شهرها و تاحدودی به تبیین چگونگی و چرایی موضوع مورد مطالعه و همچنین ارایه راهکارهای منطقی تر درخصوص شناسایی عوامل مثبت ومنفی در بافتهای قدیمی پرداخته تا از دستاورد آن به نظریه ها و رویکردهایی دراین زمینه دست یابیم. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی میباشد. درنتیجه با ارایه یک الگوی مناسب بهسازی و نوسازی ضمن حفظ سرمایه های شهری، نقطه عطفی هم درجهت رشدوتوسعه بهسازی ونوسازی مملکت وهمچنین تجدیدحیات شهری باشد. نوسازی وبهسازی بدین گونه نیست که یکبار برای همیشه رخ دهد، بلکه امری است کاملا مداوم که در نهایت میبایست که به یک سیستم خودجوش تبدیل شود. این امر سریع و آنی اتفاق نمی افتد، بلکه فرایندی بسیار حساس و پیچیده است که انجام آن، نیاز به طراحی برنامه های هدفمند کوتاه مدت، میان مدت، وبلندمدت دارد و برای دستیابی به ساماندهی و احیای موفقیت آمیز ابنیه، به شناخت دقیق بافت های قدیمی و کل سیستم شهری ونظام منطقه ای نیاز است. وعلاوه برآن، میبایست به ابعاد اجتماعی، اقتصادی و کالبدی و مسایل و مشکلات بافت قدیمی شهرها توجه نمود.

Keywords:

بافت قدیم , فرسودگی , بهسازی و نوسازی , بازسازی , باززنده سازی