تحلیل تنش آبی در ایران بلحاظ امکان سنجی تامین آب شرب به روش DPR

کمبود منابع آبی و ضرروت حفاظت محیط زیست، استفاده مجدد از پسابها را در جوامع مورد تاکید قرار می دهد. مهمترین حوزه های استفاده از پساب شامل مصارف کشاورزی، مصارف صنعتی، مصارف شهری غیر آشامیدنی و مصارف آشامیدنی است. میزان تنش آبی در اروپا بحدی است که 18 % جمعیت اروپا در تنش آبی زندگی می کنند. شاخص استفاده آب کشاورزی در دنیا 70%، در اروپا 80 % و در ایران 92 % آب مصرفی را شامل می شود. بررسی وضعیت بارندگی کشور نشان می دهد که در دوازده استان کشور شدت کل مصرف آب از میانگین کشوری بالاتر بوده و در استانهای خشک، شدت مصرف آب بیشتر از میانگین کشوری می باشد.شرح DPR نشان می دهد که از آب بازیافت شده می توان به عنوان یک منبع آب آشامیدنی بدون بازگشت به یک سیستم زیست محیطی مانند رودخانه ها، دریاچه و یا آبخوان مورد استفاده مجدد قرار داد.DPR ازلحاظ فنی امکان پذیراست و می تواند با خیال راحت، تأمین آب شرب را به طور مستقیم برای سیستم توزیع آب انجام دهد، با این حال، شناسایی تمام ترکیبات موجود در فاضلاب امکان پذیر نیست. و ممکن است بخش آلی محلول در پساب بصورت دست نخورده و یا با تشکیل محصولات متابولیتی شیمیایی یا بیولوژیکی از سیستم های تصفیه عبور کنند. لذا تمام طرحهای میان مدت و بلند مدت DPR و IDR فرایندهایی را بعنوان فرایندهای مازاد بر تصفیه ثانویه، افزوده اند. در حال حاضر تعداد 26 پروژه موفق DPR و IPR در دنیا وجود دارد که مربوط به کشورهای امریکا، افریقای جنوبی، استرالیا، نامبیا، سنگاپور و بلژیک می باشد. تکنولوژی های برتر در دنیا اکثرا مبتنی بر UVRO وUF بالاترین کاربرد عملیاتی دارند. این مقاله نگاهی کوتاه به امکان سنجی و میزان استقبال و وضعیت استفاده از پساب شهری بعنوان یکی از منابع عمده تامین آب شرب در جهان دارد.

Keywords:

DPR , تنش آبی , استفاده مجدد از پساب , آب آشامیدنی , RO , UF