پرستو بیگ وردی - دانشجوی گروه علوم محیط زیست، دانشکده علوم، دانشگاه زنجان
عباسعلی زمانی - استادیار، گروه علوم محیط زیست، دانشگاه زنجان
عبدالحسین پری زنگنه - استاد، گروه علوم محیط زیست، دانشگاه زنجان
مینا کشوردوست چوکامی

کاربرد گسترده آفت کشها در کشورهای توسعه یافته سبب افزایش کیفیت محصول و کاهش ضایعات پس از برداشت محصول می شود. وجود باقی مانده آفت کش ها آثار مخربی بر محیط زیست و سلامت مصرف کنندگان این محصول ها دارد. بنابراین توجه به مقدار مجاز این آفت کش ها و راه های کاهش باقی مانده سموم بسیار ضروری است. با توجه به استفاده فراوان از حشره کش ایمیداکلوپرید در کشت خیار، این تحقیق به بررسی مقدار باقی مانده حشره کش ایمیداکلوپرید در خیار در دوره کارنس 21 روزه می پردازد. نمونه ها از دو مزرعه در شهرستان خرم دره در استان زنجان، پس از سم پاشی با ایمیداکلوپرید و در شش نوبت به مدت 21 روز برداشت شد. تاثیر کاربرد چهار تیمار پوست کندن، ذخیره سازی در یخچال به مدت 48 ساعت و شست و شو با آب و نشستن نمونه نیز بررسی شد. برای اندازه گیری باقی مانده ایمیداکلوپرید در نمونه خیار استخراج شده از دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا (HPLC) استفاده شد. بیش ترین غلظت باقی مانده ایمیداکلوپرید در چند روز نخست پس از سم پاشی بود که به تدریج و تا پایان دوره کارنس غلظت آن کاهش یافت. در روز نخست سم پاشی، باقی مانده ایمیداکلوپرید در خیار بیش از مقدار حد مجاز در استاندارد کدکس بود. بررسی کاربرد چهار تیمار نشان داد که تیمار پوست کندن بیش-ترین تاثیر را در کاهش غلظت ایمیداکلوپرید از سطح خیار داشت. بر اساس نتایج این پژوهش رعایت یک دوره زمانی 7 روزه پس از سم پاشی با ایمیداکلوپرید برای ارایه به بازار مصرف و اعمال روش های ساده پوست کندن، شست و شو و نگهداری در یخچال به منظور اطمینان از باقی مانده این آفت کش به میزان کم تر از استاندارد کدکس، برای ایمنی غذایی مصرف کنندگان ضروری است.

باقی مانده سموم، ایمیداکلوپرید، خیار، ایمنی غذایی، دوره کارنس، آلودگی سموم