معصومه صیامی
محسن - اسماعیل پور

کروم (III) از فلزات‏سنگینی است که وجود آن در آب و پساب مشکلات فراوانی برای محیط ‏زیست، موجودات زنده و بویژه سلامتی انسان ایجاد می‏کند. اخیرا با توجه به توانمندی های فناوری نانو در حذف موثر آلاینده ها و کاهش هزینه های تمام شده در حذف و کنترل آلودگی های محیطی به ویژه آب می توان آن را به عنوان یک تکنولوژی سبز مورد‏توجه ‏قرار‏ داد. هدفاز انجاماینتحقیق، بررسیحذف کروم (III) ازمحیطآبی و پارامتر‏‏هایمؤثر بر آن، با استفاده از نانو سیلیکات سنتز شده از پوسته برنج است. تاثیر عوامل مقدار جاذب، مقدار آلاینده و زمان تماس کروم (III) با نانو سیلیکات عامل دار شده مورد آزمایش قرار گرفت. جهت آنالیز داده ها از نرم‏افزار Excel استفاده ‏شد. نتایج نشان ‏داد که جذب کروم (III). بر اساس زمان، بدین گونه است که صد در صد جذب در صد دقیقه انجام می شود. لازم به ذکر است که یافته های پژوهش اثبات می کند که حد اکثر جذب با مقدار جاذب بهینه 125 میلی گرم بر لیتر تحقق پیدا می کند.

نانوسیلیکات، فلزات سنگین، فناوری نانو