محمد علی ابراهیمی نیک - دانشجوی دکتری مکانیزاسیون دانشگاه شهید چمران اهواز
نصرت اله خادم الحسینی - استادیار گروه ماشین های کشاورزی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین- ا
عباس مهدی نیا - مربی و عضو هیئت علمی بخش تحقیقات فنی و مهندسی مرکز تحقیقات کشاورزی و م
نواب کاظمی - مربی گروه ماشی نهای کشاورزی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین

درصد قابل توجهی از مزارع گندم آبی کشور دا رای عملکردی بیش از 5 تن در هکتار هستند و این درحالی است که کمباین غالب در کشور جاندیر 955 است که به علت ظرفیت پایین آن، در مواردی رانندگان به منظور جلوگیری از ریزش بیش از حد یا گرفتگی کمباین با خالی گذاشتن قسمتی از شانه ی برش عملیات برداشت را انجام می دهند. این پژوهش به منظور بررسی اثر استفاده ی ناقص از پلاتفرم در سرعت های مختلف پیشروی بر ریزش کمباین در یک مزرعه ی با عملکرد بالا صورت پذیرفت. این آزمایش با سه سطح سرعت پیشروی (S1=1/54 ، S2=2/71 و S3=3/41و کیلومتر در ساعت ) و سه سطح عرض مؤثر شانه ی برش (W1=100 ، W2=80 ، W3=60 ) درصد از عرض کامل شانه ی برش ) به صورت کرت های نواری در قالب طرح بلوک کامل تصادفی و در سه تکرار انجام شد که در حین برداشت ارتفاع پلاتفرم در بیشینه ی ممکنه قرار داشت . طرح در مزرعه ی گندمی با رقم شیراز و رطوبت متوسط دانه ی 7/5 درصد و عملکرد 7420 کیلوگرم در هکتار در چناران خراسان رضوی در سال 1385 صورت گرفت. نتایج نشان داد که افزایش سرعت پیشروی، افت سکوی برش را به طور معنی داری کاهش داده، بالعکس باعث افزایش ریزش انتهایی و ریزش کل شده است . برخلاف کاهش معنی دار افت انتهایی با استفاده ی ناقص از پلاتفرم، ریزش سکوی برش در این حالت به شدت افزایش یافت . اثر متقابل سرعت پیشروی و عرض مؤثر برش نیز بر افت انتهایی و سکوی برش معنی دار بود (0/01> P) کمترین ریزش کل با مقدار 0/59 درصد ( 44 کیلوگرم)، با استفاده ی کامل از شانه ی برش و سرعت پیشروی 1/54 کیلومتر در ساعت (تیمارW1S1) به دست آمد.

کمباین برداشت، مزارع با عملکرد بالا، سرعت پیشروی، عرض مؤثر برش، ریزش