سالار فخرالدین فخری آذر - دانشجوی مقطع کارشناسی دانشگاه صنعتی ارومیه

با افزایش جمعیت در جهان و توسعه صنعت، نیاز به انرژی افزایش یافته است؛ بیش از 95% این انرژی توسط سوخت های فسیلی تامین می شود و این به معنی افزایش تولید گاز های گلخانه ای و بالا رفتن میانگین دمای زمین است. بهترین و موثرترین راه حل برای حل این مسئله، جایگزینی با منابع تجدیدپذیر و پاک است. ولی کند بودن پیشرفت ها در این زمینه، استفاده از تکنولوژی هایی را برای به دام اندازی این گاز های گلخانه ای و بیش از پیش کربن دی اکسید می طلبد. کربن دی اکسید از جمله گاز ها ی گلخانه ای است که نقش زیادی در گرم شدن دمای کره ی زمین دارد؛ لذا باید تلاش کرد تا با استفاده از روش های جداسازی و به دام اندازی CO2 از انتشار آن به جو زمین جلوگیری کرد. بطور کلی سه روش عمده برای به دام اندازی کربن دی اکسید در تاسیسات صنعتی وجود دارد: جداسازی کربن دی اکسید پس از احتراق، جداسازی کربن دی اکسید از سوخت قبل از احتراق و احتراق با اکسیژن خالص. احتراق با اکسیژن خالص یا همان اوکسی احتراق یکی از روش های اصلی برای جداسازی CO2 است. در احتراق با اکسیژن خالص، اکسیژن از هوا استحصال می شود و سوخت با اکسیژن خالص می سوزد. وقتی سوخت با اکسیژن خالص می سوزد، گاز خروجی شامل بخار آب و CO2 است که با سرد کردن گاز خروجی، از همدیگر جدا می شوند که در آن بخار آب متراکم شده و به آب مایع تبدیل و CO2 جدا می شود. در این مقاله به بررسی این روش جداسازی و ب ه دام اندازی کربن دی اکسید می پردازیم.

کربن دی اکسید، اوکسی-احتراق، گاز خروجی، CCS