مریم خسروی - کارشناسی ارشد فراوری مواد معدنی، دانشگاه کاشان
سمیه دریکوند - کارشناسی ارشد فراوری مواد معدنی، دانشگاه کاشان
امیر فیروزی - دانشجوی کارشناسی ارشد فراوری مواد معدنی، مرکز تحقیقات مواد معدنی ایران

امروزه در سراسر دنیا آب یکی از مهمترین سرمایههای یک کشور حساب میشود و تمام ممالک در جهت حفظ، نگهداری و استفاده بهینه از آن هزینههای بسیار گزافی پرداخت می کنند که این مسئله در کشور ما نیز مستثنا نیست و هر چقدر ما بتوانیم در حفظ این سرمایه ملی قدمهای مثبت برداریم کمک به نسل امروز و آینده جلوگیری از خشک سالی های آینده کرده ایم. کارخانههای فراوری مواد معدنی مصرفکننده آب به شمار میآیند. برای فراوری هر تن ماده معدنی2 الی 3 تن آب مصرف می شود که با بکارگیری فرآیندهای ساده می توان مقدار زیادی از این آب را بازیابی نمود. معمول ترین و پرکاربردترین وسیله برای بازیابی آب در واحدهای فراوری مواد معدنی تیکنر می باشد. تیکنرها مخازن استوانه ای شکلی هستند که در آنها ذرات جامد در اثر وزن خود ته نشین می شوند و آب زلال در سطح فوقانی سرریز می شود[1]. هر عاملی که سبب افزایش ابعاد ذرات جامد و در نتیجه سنگین شدن ذرات شود می تواند در بیشتر شدن سرعت ته نشینی ذرات و زلال تر شدن آب سرریز تاثیر گذارد. یکی از این عوامل استفاده از مواد پلیمری به نام فلوکولانت است. این مواد سبب اتصال ذرات جامد و ایجاد لخته هایی در ابعاد و اشکال مختلف می شوند. در این تحقیق هدف بررسی برخی از عوامل تاثیرگذار همچون درصد جامد، نوع و میزان فلوکولانت برروی لخته ها و سرعت ته نشینی آنها است.

بازیابی آب، تیکنر، سرریز، ته ریز، فلوکولانت، لخته