مریم مهدیه نجف آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران محیط زیست دانشگاه صنعتی قم
بایرامعلی محمدنژاد - استادیار گروه مهندسی عمران محیط زیست دانشگاه صنعتی قم
عبدالرضا کریمی - استادیار گروه مهندسی عمران محیط زیست دانشگاه صنعتی قم

کارخانه های آب شیرین کن نیازهای اساسی مردم جامعه، کشاورزی و صنعت را تامین می کنند و گاهی این طور به نظر می رسد که این تاسیسات به خودی خود با محیط زیست سازگارند و تا مدتها جنبه های زیست محیطی این تاسیسات نادیده گرفته می شد. در این مقاله ابتدا اثرات زیست محیطی کارخانه های آب شیرین کن بر محیط زیست پیرامونش بررسی می شود که در دو فاز ساخت و ساز و بهره برداری طبقه بندی می شوند. این اثرات با تغییر ماربری زمین و اختلالات صوتی و بصری آعاز می شود و با انتشار و گسترش آلاینده ها در آب و هوا پیش می رود. اما اثرات ناشی از فاز بهره برداری بخصوص دفع پساب شور، بسیار گسترده و حائز اهمیت می باشد. این اثرات به سه گروه اصلی آلاینده های شیمیایی، دما و شوری تقسیم می شوند و تاثیرشان بر اکوسیستم دریایی و واکنش گونه های گیاهی و آبزی مشخص می شود. در ادامه انواع تخلیه پساب و نواحی اختلاط تعریف می شوند و پارامترهای مهم و موثر در طراحی خروجیهای دریایی برای رسیدن به رقیق سازی مطلوب مشخص می شود. در نهایت راهکارهایی برای کاهش اثرات زیست محیطی کارخانه های آب شیرین کن ارائه می گردد

کارخانه های آب شیرین کن، اثرات زیست محیطی، تخلیه پساب شور، اکوسیستم دریا