بهمن صفاری - کارشناس ارشد مهندسی شیمی- محیط زیست- دانشگاه آزاد اسلامی تهران شمال
نصراله مجیدیان - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی تهران شمال
مرتضی محمدعلیپورکناری - کارشناس ارشد بازرسی فنی شرکت انتقال گاز ایران
محمودرضا محمدی - رییس مطالعات استراتژیک طرح های پژوهشی شرکت انتقال گاز ایران

این تحقیق به منظور ارزیابی ریسک محیط زیستی خط لوله انتقال گاز 40 و 42 اول سراسری در حد فاصل تأسیسات تقویت فشار گاز قم تا تأسیسات تقویت فشار گاز ساوه، به روش کنت مولبایر انجام شده است. در این روش مقدار ریسک نسبی از محاسبه مجموع چهار شاخص کلی شامل شاخص خسارت شخص ثالث، شاخص خوردگی، شاخص طراحی و شاخص عملکرد نادرست، و تقسیم مجموع آنها بر مقدار فاکتور شدت اثر نشت حاصل می شود. استفاده از الگوی روش ارزیابی و جمع آوری داده ها از منابع اطلاعاتی و تجربیات خبرگان صنعت گاز ایران و در نهایت نمره دهی نسبی، منجر به شناسایی شرایط بحرانی و غیر قابل قبول بر روی خطوط لوله می گردد. خط لوله مورد مطالعه به طول 107 کیلومتر بود که به منظور ارزیابی بهتر و دقیق تر به پنج محدوده تقسیم بندی شد. در این میان محدوده 5 از کیلومتر 247+641 تا 795+661 با کسب نمره ریسک نسبی معادل 62/1 به عنوان کانون اصلی خطر و اولویت اول اقدامات پیشگیرانه شناسایی شد. با درنظر گرفتن سطح ریسک نسبی پنج محدوده و نیز مقدار کیلومتر طولی محدوده ها مشخص شد که 2/19% از کل خط لوله دارای سطح ریسک بالا می باشد

ارزیابی ریسک محیط زیستی ، خط لوله انتقال گاز، روش کنت مولبایر، ریسک نسبی