جواد نوری - دانشجوی دکترای سیاست گذاری علم و فناوری و صنعت، دانشگاه صنعتی شریف، پژوهشکده سیاست گذاری علم، فناوری و صنعت دانشگاه صنعتی شریف
ابراهیم سوزنچی کاشانی - دکترای سیاست گذاری علم و فناوری پژوهشکده سیاست گذاری علم، فناوری و صنعت، دانشگاه صنعتی شریف

این مقاله سعی دارد رهیافت نظام ملی نوآوی را به عنوان چارچوب سیاست گذاری فناوری از طریق تأکید آن بر تعامل دوطرفه تکنولوژیک بین بنگاه ها و صنایع بزرگ، در مقابل نگاه نگاشت نهادی، تبیین کند. از یک طرف مقاله به دنبال نشان دادن این نکته است که مدل های خطی در اصل در جهان خارج وجود نداشته است، بلکه این مدل ها به فهم بشر در حوزه دانشگاهی باز می گردد، برای همین استفاده از این مدل ها با تکیه بر سودمندی آن درگذشته از توجیه قابل قبولی برخوردار نیست. از طرف دیگر، حتی با فرض وجود و سودمندی چنین مدل هایی در گذشته، مدل های خطی نمی تواند کفایت لازم را برای سیاست گذاری علم و فناوری کشور به همراه داشته باشد و از عرصه های مهمی مانند توسعه فناوری در بنگاه های بزرگ غافل است.

نظام های نوآوری، سیاست فناوری و نوآوری، تنوع فناورانه، بنگاه های بزرگ