حبیب الله بابایی - عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی

این مقاله، با عطف توجه به الاهیات عملی سنت شیعی و جایگاه «رنج وجودی» در آن، می کوشد مدلی از هویت مشترک دینی و انسجام اجتماعی مبتنی بر «یاد رنج وجودی» در درون و در میان ادیان ابراهیمی و حتی غیر ابراهیمی را پیشنهاد نماید. رنج وجودی و رهایی بخش که نمونه ی تاریخی آن را می توان در آلام پیامبر خاتم و اهل بیت : مشاهده کرد رنجی است خاتم و کمال یافته ( به لحاظ تاریخی ) که کمال آن را می توان در چهار عنصر اجتماعی بودن، عقلانی بودن، احساسی بودن، و وجودی بودن مشاهده کرد. یاد چنین رنجی که در گذشته رخ داده، می تواند راهی باشد مشترک، برای همزیستی اجتماعی و بین الادیانی در زمان کنونی، برای دوری گزیدن و رهایی از رنج های انسانی در حال و آینده، و برای تقریب افق های مشترک معنایی از زندگی.

رنج وجودی ( رنج برای)، رنج از، یاد آرام بخش، شور نفسانی و انسجام اجتماعی