اجتماع گرایی اخلاق عرفانی
عنوان مقاله: اجتماع گرایی اخلاق عرفانی
شناسه ملی مقاله: JR_JPT-14-55_007
منتشر شده در شماره 55 دوره 14 فصل پاییز در سال 1388
شناسه ملی مقاله: JR_JPT-14-55_007
منتشر شده در شماره 55 دوره 14 فصل پاییز در سال 1388
مشخصات نویسندگان مقاله:
علیرضا آل بویه - عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
خلاصه مقاله:
علیرضا آل بویه - عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
در این مقاله با نگاهی به ادبیات و آموزه های عرفانی عارفان مسلمان در سده های پیشین، با اشاره ی اجمالی به دغدغه های اجتماعی عارفان، این مسئله مورد بررسی قرار گرفته است که آیا اخلاق عرفانی صرفاً یک اخلاق فردی فارغ و بی اعتنا به زندگی اجتماعی است، یا اینکه به زندگی اجتماعی و نهادهای اجتماعی توجه و اعتنا دارد. در این راستا، پس از تبیین مفهوم اخلاق اجتماعی و برشمردن معانی آن، به عوامل و آموزه های تحذیردهنده نسبت به ورود در شبکه های اجتماعی در ادبیات عرفانی اشاره شده و در ادامه پس از برشمردن و تبیین عوامل ترغیب کننده به ورود در شبکه های اجتماعی، به نقش اجتماعی عارفان مسلمان اشاره شده است. در پایان، ضمن تحلیل آموزه های عرفانی و صوفیانه، جمع بندی و نتیجه گیری ای در باب نسبت اخلاق عرفانی و دغدغه های نسبت به اجتماع و اجتماع گرایی عارفان، ارائه شده است.
کلمات کلیدی: اخلاق اجتماعی، عرفان اسلامی، عزلت گزینی، اجتماع گریزی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/529881/