تأثیر سن، جیره غذایی و مصرف آنتی بیوتیک و پروبیوتیک روی نیروی پارگی رودهی جوجه های گوشتی

پاره گی روده اغلب در فرآیند کشتار مرغ وتخلیه ی محتویات داخل بدن آن صورت میگیرد. این مورد سبب افت کیفیت گوشت شده و ضمناً بهداشت آن را نیز تحت تاثیر قرار داده و به خطر میاندازد. معمولاً در کشورهایی که از مواد آنتیبیوتیک برای افزایش رشد طیور استفاده می کنند، این مورد حادتر می گردد. در این پژوهش اثر جیره های غذایی مختلف شامل روغن سویا (در دو سطح 3% و 6%) و روغن سویا در دو سطح ذکر شده همراه با Flavo-Phospholipol (0/5 میلی گرم بر کیلوگرم) یا (Protexin )( 0/15 میلی گرم بر کیلوگرم) در دو سن مختلف سه و شش هفتگی بر روی استحکام مکانیکی روده مرغ مورد بررسی قرار گرفت . به این منظور آزمایش کشش و پانچ توسط دستگاه اینسترون انجام شد و برای هر تست پنج پارامتر مکانیکی شامل نقطه پارگی، تغیر شکل در این نقطه،نقطه تسلیم و مقدار تغییر شکل در این نقطه و انرژی مورد نیاز برای پارگی اندازه گیری شد . نتایج آنالیز واریانس نشان داد که تأثیر سن درشرایط بیومکانیکی روده ی جوجه ها قابل ملاحظه است (0،01=p) ، ولی جیره غذایی تأثیر چشمگیری در این مورد نداشت . در آزمایش کشش بیشترین مقدار نیروی کششی پارگی برای نمونه هایی که در سن شش هفتگی با جیره غذایی شامل 3% روغن سویا و 6% روغن سویا + پروبیوتیک تغذیه شده بودند بدست آمد، در حالی که مقدار حداقل برای این مورد برای نمونه های 21 روزه ای بدست آمد که جیره غذایی آنها شامل 6% روغن سویا + آنتی بیوتیک بود. در تست پانچ مقدار متوسط نیروی پارگی روده در سنین شش هفتگی و سه هفتگی به ترتیب 2،2 و 1،6 نیوتن بدست آمد (0،01=P) ، متناظراً مقادیر تغییر شکل 8,8 و 7,4 میلی متر بدست آمد . نیروی پارگی ماکزیمم و مینیمم به ترتیب برای نمونه های با جیره غذایی 3% روغن سویا+ پروتکسین و جیره شامل 3% روغن سویا، بدست آمد. به هر حال متوسط نیروی پارگی روده و مقدار تغییر شکل برای جیره غذایی شامل 3% روغن سویا در نقطه تسلیم بیشترین مقدار بود.

Keywords:

مرغ , روده , مقاومت کششی , بیومکانیک , آنتی بیوتیک