مجتبی شکرزاده - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، گروه مدیریت
مرتضی شکرزاده - مربی و عضو هیات علمی موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی آذرآبادگان
میرمرتضی موسوی - مدرس دانشگاه و کارشناسی ارشد مدیریت دولتی گرایش مالی

تحقیق حاضر مطالعه ای است با هدف شناسایی عوامل مؤثر بر ارتقاء فرآیند نوآوری تکنولوژیکی در شرکت تراکتورسازی و ارائه راهکارهایی برای بهبود، و مقایسه آن با مدل نوآوری طارق خلیل می باشد، که به روش توصیفی - پیمایشی با ابزار مصاحبه و پرسشنامه در مرکز تراکتورسازی انجام یافته است. جهت سنجش پایایی ابزار، گروه نمونه ای از آزمودنی ها به پرسشنامه پاسخ دادند، که این امر علاوه بر اصلاح برخی عبارات دشوار، ضریب پایایی 0/914 با استفاده از آلفای کرونباخ بدست آمد. برای سنجش روایی، از نظرات مدیران و کارشناسان شرکت و متخصصان علم مدیریت بهره گرفته شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شده و به دلیل محدود بودن جامعه، نمونه برابر جامعه قرار گرفته است، که برابر 63 نفر می باشد بنابراین از آمار توصیفی بهره برده ایم، برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از روش های توصیفی (فراوانی، میانگین، زن دهی و...) بهره گرفته شده است. جهت رتبه بندی داده ها از آزمون فریدمن استفاده شده و نتایج این الویت بندی با توجه به درجه اهمیت از بالا به پایین بدین صورت است: 1- تناسب سیستم پاداش شرکت با فعالیت ها، 2- حمایت مدیران ارشد ومیانی، 3- واحد توسعه و تحقیق در ایجاد هماهنگی، 4- حضور متخصصین فنی و با تجربه در واحدهای درگیر، 5- تخصیص مناسب منابع، 6- وجود استراتژی در زمینه نوآوری تکنولوژیکی، 7- بالا بودن سطح سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه، 8- اعتقاد به مهارت ها و توانائی های واحد خود، 9- سهولت تماس با مافوق ، 10- بالا بودن سطح امکانات.

نوآوری، تکنولوژی، نوآوری تکنولوژیکی، فرایند نوآوری تکنولوژیکی ، استراتژی