تحلیلی برای انعطاف پذیری تنوع پذیری تطبیق پذیری و تغییرپذیری درمسکن سنتی ایران

انعطاف پذیری یکی ازمفاهیم کلیدی درالفبای شکل گیری معماری مسکونی ایران است که درصورت مطالعه عمیق می تواند به تدوین اصول طراحی مسکن امروز کمک نماید انعطاف پذیری وابسته به عوامل عملکردی اجتماعی روانی و اقتصادی است و درطول زمان باتغییر درنظام سکونتی خانواده بعدخانوار تغییرنیازهای فصلی و روزانه و تغییر فعالیت های اعضای خانواده به اصلی مهم تبدیل میشود هدف این مقاله پرداختن به موردی مشخص ازمفاهیم طراحی مسکن سنتی ایران تدوین روشی برای مطالعه نظری انعطاف پذیری و تدوین معیارهای موثر درآن است تکیه اصلی مطالعه برتدوین الگویی برای مطالعه مفاهیم نظری و تعمیق آن بامطالعه ژرفانگری و موردی است نتیجه مطالعه پیشنهاد ماتریسی دوبعدی است که یک وجه آن گونه ها و عوامل انعطاف پذیری شامل تنوع پذیری تطبیق پذیری و تغییر پذیری و وجه دیگر آن سه مقیاس خرد میانی و کلان خانه سنتی می باشد بااستفاده ازاین الگو انعطاف پذیری عملکردی ساختاری و فضایی درعناصرثابت نیمه ثابت و متغیر مقیاسهای مختلف خانه قابل تحلیل است نتایج چنین تحلیلی میتوانددرتدوین اصول و ضوابط طراحی واحدها و مجموعه های مسکونی جدیدبه کاررود

Keywords:

انعطاف پذیری , تطبیق پذیری , تنوع پذیری , تغییر پذیری , مسکن , ماتریسی , دوبعدی