سنجش میزان رضایتمندی ساکنان بافت قدیم شهر اهواز بر مبنای شاخص های کیفیت زندگی نمونه موردی:محله عامری

بافت قدیم شهر به عنوان یکی از عوامل زیست محیطی می باشد که نیازهای انسانی اعم از کیفیت زندگی و میزان رضایتمندی آن ها را تأمین می کند و دارای مفهومی چند وجهی و پیچیده ای است کهاز سوی تمامی افرادی که در این زمینه تحقیق نموده اند و دیگر متفکران علوم مختلف مورد پژوهش قرار گرفته است. هدف این تحقیق، شناسایی میزان رضایتمندی ساکنان بافت قدیم شهر اهواز که از شاخصهای کیفیت زندگی می باشد در محله عامری مورد بررسی قرار گرفته است. مقاله حاضر بر اساس روش پیمایشی انجام شده است و حاصل بررسی سی و دو کتاب و مقاله معتبر در خصوص میزان رضایتمندیساکنین می باشد و همچنین میزان رضایتمندی افراد در این محله مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته شده است. نتایج بدست آمده نشان داده شده است که در این بافت قدیمی بدلیل پایین بودنکیفیت ابنیه و همچنین رفع مشکلات زندگی که شامل خدماتی،اجتماعی،اقتصادی وکالبدی می باشندکه میزان رضایتمندی ساکنین این محله را تأمین می کنند. که شاخصه خدماتی بیشترین و شاخصه کالبدی کمترین میزان را داراست که همه این عوامل به حضور مدیریت شهری و مشارکت مردمی در بخش های مختلف بافت بستگی دارد.

Keywords:

میزان رضاتمندی , شاخص های کیفیت زندگی , بافت قدیم