امکانسنجی معابر شهری برای مسیر دوچرخه سواری در محیط نرم افزار EMME2 مطالعه موردی: شهر تهران

رشد سریع وسایل نقلیه در ایران و نبود ایمنی لازم برای دوچرخه سواران از یک سو و بی توجهی طراحان شهری و شهرداری های کشور از سوی دیگر، موجب گردید که اهمیت دوچرخه به عنوان یک وسیله نقلیه مردمی روز به روز کاهش یابد .متأسفانه امروزه در ایران دوچرخه جایگاه واقعی خود را به عنوان یک روش مناسب و کارآمد حمل و نقل شهری از دست داده و برای رسیدن به وضعیت مطلوب فاصله زیادی وجود دارد . این مشخصه به ویژه در شهر تهران به عنوان یک کلانشهر محسوس تر است . راههای تشویق و ابتکاری برای جذب دوچرخه سواری به اندازه کافی بیان شده است ولی پرداختن بهزیرساخت های دوچرخه سواری با دیدگاه حمل و نقلی و نقش آن در حمل و نقل شهری مقوله ای است که کمترمورد توجه و کار کارشناسی قرار گرفته است . مسیریابی و طراحی یک الگوی شبکه حمل و نقل دوچرخه یکی از اقدامات زیربنایی است کهدر جهت توسعه و گسترش حمل و نقل دوچرخه نسبت به سایر روش های متداول حمل و نقلی است.در این مقاله هدف،مسیریابی شبکه حمل و نقل دوچرخه براساس مجموعه ای از عوامل مؤثر و تعیین کننده در جهت بهبود زیرساختهای دوچرخه سواری است . برخی از این عوامل بصورت کمی و برخی دیگر بصورت کیفی مطرح می شود. جهت اینکه یک حمل ونقل یکپارچه دوچرخه سواری طراحی و پیاده سازی شود، لازم است تمامی معابر مستعد و دارای پتانسیل مسیر دوچرخه مورد ارزیابی قرار گیرد.

Keywords:

دوچرخه سواری , نرم افزار EMME2 , شاخص های امکان سنجی , معابر امکان پذیر