تاثیر غلظت پایدارکننده های هیدروکسی پروپیل سلولز HPC و پلی وینیل پیرولیدن PVP بر خواص پلی آنیلین و حذف یون مس از محلول آبی

در این تحقیق نتایج حاصل از سنتز پلی آنیلین خالص، کامپوزیت با پایدار کننده های هیدروکسی پروپیل سلولز HPC و پلی وینیل پیرولیدن PVP بحث و بررسی شد. با استفاده از تصاویر میکرسکوپ الکترونی روبشی SEM مورفولوژی اندازه ذرات و یکنواختی آنها محصولات سنتز شده بررسی شد با بررسی نتایج مشخص شد که مورفولوژی به شدت تحت تاثیر نوع و غلظت مواد کمی و افزودنی پایدارکننده است. استفاده از پایدار کننده سبب ریزتر شدن، کروی شدن اندازه ذرات و یکنواختی بیشتر آنها شد که این تاثیر با افزایش غلظت آنها افزایش پیدا کرد. همچنین با استفاده از طیف سنجی مادون قرمز FTIR ساختان شیمیایی ترکیبات تهیه شده بررسی شد شدت پیکهای ایجاد دشه به نوع پایدار کننده، ماده افزوانی و غلظتهای آنها وابسته است و آن به دلیل تعاملت میان پلی انیلین و پایدارکننده است در ادامه از ترکیبات سنتز شده برای حذف یون مس در محلول ابی استفاده کردیم که نتایج نشان داد با افزایش غلظت ماده افزودنی میزان جداسازی افزایش می یابد، همچنین با توجه به نتایج میازن درصد جداسزی یون مس توسط ترکیب PANi/PVP بیشتر از ترکیب PANi/HPC است.

Keywords:

سنتز پلی آنیلین , پایدارکننده , هیدروکسی پروپیل سلولز , پلی وینیل پیرولیدن , جداسازی