محمد مبین - رئیس مرکز توسعه مواد پیشرفته و معدنی گروه صنعتی شهید عارفی
رضا علایی - عضو هیئت علمی موسسه آموزش عالی انرژی، ساوه، ایران
مجتبی میرزایی - عضو هیئت علمی موسسه آموزش عالی انرژی، ساوه، ایران
سیدکمال موسوی نژاد - کارشناسی ارشد، مهندسی فرآوری مواد معدنی، دانشگاه تهران

امروزه تأمین انرژی دستگاه ها و تجهیزات یک موضوع حائز اهمیت است. کارایی این تجهیزات به میزان و کیفیت انرژی رسیده به آنها بستگی دارد. در بیشتر وسایل الکترونیکی باتری ها این وظیفه را برعهده دارند. باتری ها در انواع مختلفی ساخته و توسعه یافته اند که هرکدام دارای مزایا و معایبی هستند. باتری های قابل شارژ نیز یکی از انواع باتری هاست که امروزه از جمله به دلیل بالا بودن عمر، کارایی بالا، نواسانات کم در ولتاژ بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند. باتری های قابل شارژ بعد از به پایان رسیدن عمر خود وارد سیستم زباله شده و به همراه زباله های دیگر می تواند سبب مشکلات زیست محیطی و اسیب رساندن به سلامتی انسان و سایر موجودات زنده و گیاهان شود. انواع باتری های رایج قابل شارژ عبارتند از: لیتیم یون (Li-ion)، نیکل- کادمیم (NiCd)، نیکل با فلز هیبریدی (NiMH)، نیکل روی (NiZn) و سرب اسیدی. با توجه به حضور عناصر کادمیم و سرب و نیکل که هر سه جزو عناصر خطرناک برای محیط زیست هستند. باتری های لیتیم- یون دارای کمترین تأثیر زیست محیطی در بین این نوع باتری می باشد. در این پژوهش تأثیرات زیست محیطی فلزات موجود در این باتری ها در آب، هوا، خاک و انسان مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.

باتری های قابل شارژ، اثرات زیست محیطی، باتری لیتیمی، باتری های نیکل-کادمیمی