مهدی شعبانیان - گروه معماری، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
عماد راجزی - گروه معماری، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران

پایداری در معماری امروز یکی از مباحث اساسی این رشته کاربردی به حساب می آید. اکثر ساختمان های شاخص درمعماری امروز در حال یک رقابت مستمر به منظور اتخاذ راهکارهای بهینه سازی مصرف انرژی با یکدیگر می باشند.اگر درتعریفی کلاسیک، ساختار پایدار را ایجاد و پذیرش مسئولیت مدیریت یک ساختمان سالم محیطی و طراحی شده برپایه کارایی منابع طبیعی و اصول اکولوژیکی پایدار دانست که دارای هدف تأثیرگذاری بر محیط با توجه به انرژی و کارایی منابع طبیعی است، بر این اساس می توان اصول زیر را از ارکان اصلی یک ساختار پایدار در معنای عام آن و البته یک معماری پایدار بطورخاص بر شمرد: کاهش مصرف منابع تجدیدناپذیر، افزایش قابلیت های محیط طبیعی، برطرف نمودن یا کاهش مصرف سموم و آلودگی های محیط زیست .این مقاله که برگرفته از پژوهشی در همین راستا می باشد، ضمن بررسی جوانب مختلف استفاده از انرژی های پاک در صنعتساختمان، توجه به معماری سنتی اقلیم های مختلف و مد نظر قرار دادن طراحی اقلیمی در ساختمان سازی و نیز صرفه جویی در مصرف انرژی را نیز با توجه ویژه به اقلیم، پتانسیل های طبیعی منطقه و استفاده بهینه از آب و هوای مناطق مختلف مورد تجزیه و تحلیل قرارداده است

آبگرمکن خورشیدی، انرژی زمین گرمایی ، معماری سبز، طراحی اقلیمی