فرآیند طراحی شهری محرک توسعه در محله آقاجانی بیگ همدان

شهرها امروزه با توسعه صنایع، رشد شبکه های حمل و نقل درون شهری، افزایش مراودات شهری و توسعه های بی هدف و نامناسب، محلات را چند پاره و یا از کارکردهای پیشین خود جدا ساخته اند. توجه به محلات به عنوان مامن آرامش مردم از اهمیت ویژه و قابل تاملی برخوردار است.محلات سنتی شهرها نیز که در گذشته محل تعاملات اجتماعی پایدار و ناگسستنی ساکنین بوده است با گذشت زمان شرایط خود را از دست دادهو از کنش ها، تعاملات و هیاهوی خود افول کرده است. طراحی شهری محرک توسعه به دنبال ایجاد شرایط جدید متناسب با بافت محلات سنتی است که تکانه هایی را به وسیله اقداماتی موجب شود که نه تنها خود بافت محله، بلکه محیط پیرامون آن را به رونق برساند. هدف از پژوهش حاضر ارتقاء و باززنده سازی محله آقاجانی بیگ در راستای کیفیت بخشی به قلمرو های عمومی و فضاهای متروک آن می باشد. در این پژوهش سعیشده با استفاده از روش تحلیلی توصیفی با مرور اسناد معتبر و برجسته در زمینه محرک های توسعه و بررسی ابعاد طراحی شهری و هنجارها و -سنجه های آن، مطالعات میدانی، مشاهده و مصاحبه با ساکنین به چارچوبی هدفمند در راستای بازطراحی عرصه های محله آقاجانی بیگ پرداخته شود. نتایج تحقیق توجه به عرصه های همگانی موجود در سطح محله، ارتقاء کیفی فضاهای مسقر در بافت، پیوستگی عملکردی میان خرده فروشی ها و مراکز خرید محلی، برنامه ریزی و همپیوندی هرچه بیشتر بخش های مختلف محله و بهبود شرایط محیطی به جهت حضور مردم در محله را بازگو می کند.

Keywords:

طراحی شهری , محرک توسعه , محلات سنتی , محله آقاجانی بیگ , شهر همدان