مریم اختیاری - استادیار ، دانشگاه شیراز،
فرزانه گلریزخاتمی - دانشجوی کارشناسی، دانشگاه شیراز

معماری، مکان انسان قلمداد میگردد و تلاش میکند تا ظرفیت و قابلیت حضور انسان را در خود تأممین نمایأدب بأدین سأفا ممأاهیا انسأانی درمعماری بروز مییابدب لذا سعی بسیاری از علوم معماری و شهرسازی یافتن مماهیا و مفانی انسانی میباشدب این پژوهش سأعی دارد مفأانی نرأریروانشناسی محیط را در بافت و زندگی واقعی شهر شیراز بررسی نماید و مفانی انسانی آن را به تصویر کشد و به نگهداری و حماظت از مفانی انسانیشکلدهنده به فضای معماری کمک کند و یاریگر پژوهشگران و معماران باشد تا امتداد معماری کهن و امروزی را به نحوی بهتر دنفال نمایندب لذا پژوهش حاضر ابتدا با مطالعات میدانی و کتابخانهای، به دستهبندی فضاها از جهت کیمیت انسانی آنها پرداخته و سپس سعی نمود تا به قدر وسع خود، کیمیت تعامل فضا و انسان را تجزیه و تحلیل نماید پس از تجزیه و تحلیل و تعمق در این مها بدین نتیجه رسید که محتوای زندگیانسانی بر فرم و عملکرد معماری اثر نهاده و شاخصههای فضایی آن را شکل میدهدب این شاخصههای فضایی، برای یک بنا تعیین مرز و محدودهکرده و حریا مادی و معنوی آن را سامان میدهدب تعامل انسانها و داد و دهشهای افراد با ها هویت اجتماعی یک فضا را نیز فرم میدهد و بخشی از رفتار اجتماعی و خاطرهی جمعی میگردد که قلمرو فضایی را در گسترهای به نام بافت یا شهر رقا میزندب لذا یک بافت حاصل یکپارچگی حدودها یا قلمروهای زیستی است که در مسیر زندگی، نحوهی کنار ها قرار گرفتن را سامان دادهاستب

روانشناسی محیط، شیراز، هویت اجتماعی، فضای معماری