شراره بشارتی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه مازیاررویان
محمدجواد مهدوی نژاد - دانشیاردانشگاه تربیت مدرس گروه معماری

طراحی تعاملی گرایشی جدید است که درابتدا بعنوان یکی ازشاخه های طراحی صنعتی مطرح بود اما باگذشت زمان به سایرحیطه های طراحی ازجمله معماری و منظر نیز وارد شده یکی ازنمودهای آن نورپردازی تعاملی است تفاوت عمده نورپردازی اینتراکتیو با نورپردازی های استاتیک درقابلیت همخوانی با شرایط محیطی و خواست کاربراست آنگونه که درهرلحظه سعی میکند خود را باآن چیزی که باید باشد هماهنگ کند این هماهنگی باعث میشود که مخاطب حس الفتی خاص نسبت به نورپردازی پیدا کند ازاین رو میتوان این نوع ازنورپردازی را نورپردازی زنده یا هوشمند نیزنامید این امر موجب میگردد که بیننده سعی کند خود را درگیر این نورپردازی کرده و نورپردازی را جزئی ازتخیلات ارزوها و خواسته های خود ببیند دراین نوشتار سعی براین است تا برنورپردازی تعاملی به عنوان یکی ازعوامل تاثیر گذار برکیفیت فضای معماری که محیط و مخاطب را باخود همراه می سازد توجه شود بدین منظور ازروش مطالعه نمونه های بین المللی موفق که بخشی ازرساله پژوهشی و طراحی نگارنده می باشد و بررسی ابعادمختلف تاثیر پذیری و تاثیر گذاری نورپردازی اینتراکتیو برمحیط و مخاطب و ارزیابی و مقایسه این ابعاد بهره گرفته میشود و درنهایت نتایج این ارزیابی و اثارکیفیت بخش برفضا بیان میگردد

نورپردازی ، تعامل ، تاثیر پردازی ، تاثیر گذاری ، محیط ، مخاطب