مطالعه و بررسی محورهای گردشگری در بافت تاریخی،فرهنگی شیراز

یکی از جلوه های عینی و ملموس هویت تاریخی هر شهری دریافت های سنتی و کهن آن نمود مادی می یابد. بالطبع دراثرگذشت زمان چنین بافت هایی که حکم شناسنامه شهر را دارند، دچار فرسایش فیزیکی می شوند. از این رو ضرورت بکارگیری نوعی برنامه کاربردی و جامع جهت احیا، مرمت و بازسازی آنها بیش از پیش روشن می شود. این مقاله تلاش دارد ضمن ارائه سیمای کلی از موقعیت این بافت ها در شهرهایکه به نوعی نماد مناطق سنتی هستند، در قالب یک مبالعه به لزوم بازبینی برنامه های مدیریت شهری نسبت به بهبود وضعیت فضای پیرامون بافت تاریخی شیراز(بپردازد. یافته ها بیانگر این نکته است که ضرورت اتخاذ نوعی مشارکت و تعامل دو سویه بین شهروندان و مسئولین شهری همچنین ارتقای سطح آگاهی جهت تسهیل فرایند حل چنین معضلاتی به شدت احساس می شود. هسته های اولیه هر شهر تاریخی عضولاینفک آن شهر بشمار می روند و می توانند پاسخگوی نیازهای مسایل روانشناختی وهمچنین تامین کننده شرایط توریستی و گردشگری هر شهر محسوب شوند.بافت تاریخی تا به امروز یکی از اصلی ترین گذرهای شهر شیراز و همواره میزبان گردشگران بسیاری بوده است در حال حاضر به دلیل نبود تسهیلات و امکانات گردشگری در محور های بافت تاریخی مذکور گردشگران مراجعه کننده به این گذر ها را افرادی تشکیل می دهندکه به قصد تجدید خاطر به این محور ها مراجعه می کنند.دسته ی دیگر از گردشگران را گردشگران ایرانی و خارجی تشکیل می دهند که به نیت بازدید ازیک یا چند بنای تاریخی موجود در شتر ها توسط راهنمایان شردشگری به این محور ها راهنمایی می شوند.روش تحقیق در این مقاله به صورتتوصیفی تحلیلی و کتابخانه ای بوده است. این مقاله به بررسی محورهای گردشگری و شناخت چالش های موجوددر توسعه گردشگری دربافت تاریخی فرهنگی شیرازمی پردازیم.

Keywords:

بافت تاریخی , توسعه , شهر , مرمت , گردشگری , شیراز