جایگاه طراحی پارامتریک در شکلگیری معماری معاصر کشورهای اسلامی

معماری معاصر کشورهای اسلامی بهعنوان یکی از فصول مشترک این کشورها، همواره کمبود گفتمان بین رویکردهای سنتی و مدرن برای خلق هندسه، فرمهای جدید و کیفیتهای فضایی ویژه را احساس کرده است. از اینحیث، استفاده از دانش امروز با در نظر گرفتن ارزشهایمعماری کشورهای اسلامی برای خلق فرم و فضای بهینه، ضروری به نظر میرسد. از سویی دیگر معماری پارامتریک یکی از رویکردهای شناخته-شده در فضای طراحی امروز میباشد، که بررسی رابطه میان تودهها و شکلهای پیچیده را در فضای رایانه میسر میسازد. الگوریتمهای کامپیوتر با پارامترهایی مانند تقارن، هماهنگی، انعکاس، چرخش، کاهش و افزایش به خلق مدلهای حجمی جدید و تفسیر مجدد الگوهای قدیمی میپردازد. هدف از این مطالعه نشان دادن این حقیقت است که معماری پارامتریک میتواند بهعنوان یک مسیر مبتکرانه، اهداف و ایدههای معماری درکشورهای اسلامی را به منصه ظهور رساند. پژوهش حاضر در جستجوی زمینههای شکلگیری معماری پارامتریک و مفهوم آن در رویکردهای مختلف است و با بررسی مصادیق موجود درمعماری کشورهای اسلامی، بیان میکند که مفهوم پارامتریک در کدام بخش از فرآیند طراحی معماری و با چه هدفی مورد استفاده قرار گرفته است و با بررسی این گذشته، چه مسیری را میتوان برای آینده متصور شد. از این بررسی اینگونه میتوان نتیجه گرفت که معماری پارامتریک دراین کشورها، بیش از همه در پوسته ساختمان به صورت تقسیم سطوح به اجزاء ریزتر، الگوهای مبتنی بر هندسه کلاسیک و انطباقپذیری در برابر عوامل محیطی نمود پیدا کرده است.

Keywords:

معماری معاصر کشورهای اسلامی , فرآیند طراحی , الگوریتم , معماری پارامتریک