مونا پازکیان - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد محمود اباد

بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری بخش اعظمی از سطح شهرهای کشور را تشکیل می دهند. وجود 3268 هکتارازاراضی تهران در سکونت گاه های غیررسمی و فرسوده، مشکلات فراوانی را در زمینه های اجتماعی، اقتصادی، محیط زیستو خدماتی ایجاد کرده است که رویه زندگی شهروندان را دچار اشکال کرده است. منطقه 12 شهرداری تهران نیز ازاینمباحث مستثنا نیست.از بزرگترین بازارهای ایران، بازار بزرگ تهران میباشد که به علت تمرکز تمامی فعالیت های اجتماعی و اقتصادی در اینمرکز و عدم تطبیق آن با کالبد شرایط جدیدافزایش تقاضاها و تراکمٍ ،این بخش از شهر دچار لطمات زیادی شده است. درمیان اینبخش از شهر وجود فضای باز شهری بخصوص برای بازاری مانند بازار تهران که دارایبافتی فشرده است، امریضروری است. به منظور ایجاد فضاهایی برای تنفس این بافت و همچنین گشودگی های فضای موردنیاز برای مقابله باسوانحی از جمله آتش سوزی و زلزله بسیار لازم می باشد. اصلی تری مشکل فضایی- کالبدی این قسمت از شهر تهران نیز مانند بقیه نقاط، فقرفضایی به معنای فضای باز آراسته و واجد نظم می باشد.در این مقاله سعی خواهد شد تا آنچه شهروندان را از مشارکت در امر برنامه ریزی و به طور خاص بهسازی بافت هایفرسوده باز می دارد، شناسایی شده و به طور ریشه ای علل آن بیان شود. در این راه با بررسی محدوده ی موردمطالعه، یعنی محله ی بازار بزرگ شهر تهران، وضعیت این عوامل در آن مورد مطالعه قرار می گیرد.بنابراین، پژوهش حاضر در پی پاسخ به سوالات ذیل می باشد:

بافت فرسوده، مشارکت، نوسازی و بهسازی، بازار بزرگ