فائزه شاملوجانی بیگ - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه غیرانتفاعی خزر محمود آباد، مازندران

با استقرار حکومت صفویان و گسترش اسلام در ایران، مساجد جایگاه ویژه ای به عنوان محل تجمع مسلمانان پیدا کردند.این امر باعث توجه بیشتر، به تزیینات مساجد و تبدیل آن ها به اولین جایگاه تجلی هنر اسلامی شد. کاشیکاری جزء یکیاز برجسته ترین آرایه های تزییناتی مساجد بود. این هنر فراز و نشیب های زیادی را پشت سر گذاشت تا اینکه در دورهصفویه به اوج رونق و شکوفایی خود رسید. اکثر محققان در زمینه کاشیکاری، در نوشته های خود کاشیکاری دورانصفویه را سرحد کمال و شکوفایی این هنر بشمار می آورند و معتقدند که نماینده ی واقعی کاشیکاری ایران در دورهاسلامی، دوران صفویه است. مساجد صفویه به طور کلی با پوششی از کاشی ها، در درون تزیین شده اند که کاشی هفترنگ و معرق بیشترین کاربرد را در تزیینات بناهای مهم این دوره داشته اند. در این میان، مسجد علیقلی آقا اصفهان ازلحاظ تزیینات و بخصوص نقوش کاشیکاری از شاهکارهای معماری دوران صفویه است. در این پژوهش سعی بر آن شدهاست تا با استفاده از روش توصیفی و تحقیقات کتابخانه ای به توصیف و بررسی نقوش کاشیکاری دوران صفویه پرداختهشود. مطالعه و بررسی نقوش کاشیکاری بناهای صفوی می تواند باعث بازشناسی هویت تاریخی- فرهنگی و اهمیتتزییناتی آن ها شود. یافته های این پژوهش نشان میدهد که اکثر کاشی های استفاده شده در مسجد علیقلی آقا ، از نوعگره کاری است.

دوره صفویه، رنگ، کاشیکاری، هنراسلامی، مسجد علیقلی