ارزیابی شاخص های برنامه ریزی معماری در عملکرد پیاده راه ها (مطالعه موردی : شهر جدید اندیشه)

تحقیق حاضر با هدف تحلیل رابطه میان شاخصه های عملکردی و میل و رغبت کاربران در استفاده از پیاده راه انجام شدهاست. در معماری و طراحی شهری توجه به نظر شهروندان یکی از مهمترین عوامل جهت طراحی می باشد. بدین معنی کهفضا و محیط اطراف از چه ویژگی هایی برخوردار باشند تا مردم را به خود جذب کنند. با ایجاد فضایی شهری که شهرونداندر آن به لحاظ شرایط سنی و جنسیتی در گستره زمانی وسیعی، به فعالیت بپردازند، می توان شهری پویا و زنده داشت.ذهن انسان به دنبال تطابق و بازشناسی میباشد، همانگونه که به دنبال آرامش و انس با محیط است دارای کنجکاوی نیزمی باشد، رعایت این نکات احساس تعلق و آرامش بیشتری ایجاد مینماید و زمانی که مردم فضاهای عمومی را متعلق بهخودشان بدانند، از فضای پیاده راه بیشتر استفاده میکنند و مسئولیت حفظ آن را به عهده می گیرند و احساس تعلق درآنها تقویت می شود. در این راستا برای انجام این پژوهش، بررسی کیفی پیاده راه شهرک اندیشه به عنوان نمونه موردیمورد مطالعه قرار گرفته است. شیوه تحقیق در این پژوهش به صورت «توصیفی - تحلیلی» می باشد و روش جمع آوری اطلاعات نیز به صورت میدانی با پرسشنامه و اسناد کتابخانه ای می باشد. مولفه هایی که از طریق پرسشنامه برایخبرگان (روش دلفی) بدست آمد به وسیله جدول سوات تحلیل شده و در نهایت راهکارهایی ارایه گشت و وضعیت پیاده راهشهرک اندیشه در محدوده استراتژی محافظه کارانه قرار گرفت. که بوسیه نقاط قوت و فرصت ها راهکارهایی جهت غلبه برضعف ها و تهدیدها ارایه گردید. با این معیارهای کیفی می توان به ارزیابی پیاده راههای موجود در شهرها پرداخت. ارزیابیحس مکان با این معیارها برای فضاهای دیگر نیز قابل به کارگیری است. پیادهراه سازی درست، برنامه ریزی شده و می تواندحس مکان را در شهرها بهبود بخشد.

Keywords:

برنامه ریزی , معماری , پیاده راه , شهرک اندیشه