زهرا میرعبدالعظیم زاده میرمبینی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان
زینب میرعبدالعظیم زاده میرمبینی - دانشجوی کارشناسی پیوسته عمران دانشگاه گیلان
سعید اسماعیلی - دانشجوی کارشناسی پیوسته عمران دانشگاه گیلان
فرشته حسینی - کارشناسی ارشد علوم گیاهی و دبیر آموزش و پرورش

نتایج فاجعه آمیز استفاده بی رویه از منابع طبیعی و عدم توجه به مسائل زیست محیطی ، طراحی پایدار و به دنبال آنمعماری پایدار را اجتناب ناپذیر کرده است. بنا براین در جهان مدرن نیازهای سرمایشی و گرمایشی ساختمان ها به واسطهی پیشرفت های تکنولوژیکی صورت گرفت ، با گذشت زمان روش های بومی سازگار با طبیعت فراموش شدند و بناهاییوابسته به تکنولوژی بدون توجه به انسان محوری و هم ساز با طبیعت خلق شدند. در این میان معماری سهم به سزایی در محاطره انداختن محیط زیست بازی کرد و آگاهی به همین مساله معماری پایداررا در مجموعه مباحث توسعه پایدار حائز اهمیت کرد. با مطالعه و تعمق در معماری پایدار و نحوه تعامل انسان با محیط درمی ابیم که تفکر پایداری ، محور رویکردی نوین و بی سابقه نیست و دارای اصول هم گرایی می باشد.پژوهش حاصل با تکیه بر ویژگی پایداری و با تاکید بر نقش چوهری آن در معماری را مورد بررسی قرار می دهد.نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از نقش محوری اساسی طراحی در خلق معماری پایدار است ، یعنی ساختار درست ودقیق طراحی نه تنها خودش پایداری محور است بلکه بستر تحقق پایداری در معماری بومی به مدد این ساختار فراهمشده است.

پایداری، معماری سبز ، معماری پایدار ، طراحی