مرمت شهری و تعامل با ساختار های نوین در بافت تاریخی

درمجموعه حاضر به شناخت و درک مفهوم مرمت شهری و ورود ساختار های نوین به بافت های تاریخی و مواجهه و تعامل صحیحآنها و برخورد شایسته ی رویکردهای مختلف مرمت شهری با این پدیده ها پرداخته شده است. در ادامه بر اساس مبانی بدست آمده و بهمنظور درک بیشتر مسأله به شناخت بستر دربرگیرنده محدوده مداخلات در شهر ها توجه شده است. در جهت شناخت این بستر، تلاشبرای افزایش پویایی، اعتبار بخشی و توسعه بافت های واجد ارزش تاریخی، توجه به فرهنگ بومی و اصیل و ارتباط با بناهای پیرامونی متعلقبه این بافت، حائز اهمیت است. آنچه امروزه در شهرها شاهد آن هستیم تعامل نه چندان مطلوب میان بافت کهن و ساختارهای نوین میباشد. این تعاملات بخصوص پس از پایان دوران طلایی معماری ایران و تاثیرات نامطلوب مدرنیته بر معماری بومی و ایرانی شدت گرفته وبتدریج بر پیکره بر هم تنیده و با ارزش بافت تاریخی شهرها زخم نا همگونی و ناهماهنگی وارد ساخته، از طرفی دیگر فقدان مبانی نظریمدون و راهنمایی که در بر گیرنده رهنمودهای هدفمند جهت ایجاد ساختارهای نوین در متن تاریخی شهر ها باشد، سیمای امروزین شهرهای ما را گاه آشفته و رنگانگ جلوه می کند و هویت تاریخی این ثروت تجدید ناپذیر شهری را در معرض تهدید قرار می دهد. با نگاهی بهعملکرد کشور های توسعه یافته در این زمینه و تعامل سازنده مقوله مرمت شهری با این ساختار ها میتوان دریافت ضعف عملکردی دردهه های اخیر در کشورمان، بدلیل عدم تعریف صحیح و هدفمند از ایجاد ساختار های نوین، بافت تاریخی بسیاری از شهرهای ما را مبدلبه بافت مسئله دار نموده، ولیکن نیاز به تعریف و بازخوانی مبانی نظری مربوط و بررسی تعاملات بین آنها جهت نیل به اهداف مورد نظردر تضمین ادامه حیاط بافت های تاریخی و صیانت از ارزش های نهفته در آن انکار ناپذیر است.

Keywords:

مرمت شهری , بافت تاریخی , ساختار های نوین , تعامل