سعید رفقی خیابانی - دانشجوی کارشناسی ارشد (مرمت بنا ها و بافت های تاریخی، حفاظت میراث معماری)، دانشکده معماری، پردیس هنر های زیبا، دانشگاه تهران

در این مجموعه سعی بر آن است تا با بیان ادبیات کلی چگونگی ورود ساختار های نوین به بافت تاریخی شهر ها در دوعنوان الزامات و پیش فرض ها و با تبیین معیار هایی برای ورود ساخت و سازهای نوین در بافت تاریخی شهرها به دیدگاه ها وتجارب مطلوب جهانی تقرب جسته و با بازخوانی ارزش فرهنگی تاریخی بافت کهن شهرها در این الزامات و تاثیر مطلوبساختار های نوین که موجب پویایی بافت تاریخی می شود هویت اصلی شهر را باز تعریف کرده و به عموم جامعه معرفی کند.ظهور مبحثی تحت عنوان طراحی ساختار های نوین در بافت تاریخی مقوله جدیدی است که در دهه های اخیر مورد توجهشهر سازان، معماران و مرمت گران شهری قرار گرفته است. گرچه می توان تعاریف متعددی برای این ساختار های نوین ارائهکرد، ولی در حقیقت ساختارهای نوین معماری در متن بافت تاریخی بناهایی هستند که نه تنها ویژگی های زمان حال را بهنمایش می گذارند بلکه با احترام به زمینه تاریخی که بستر خلق آن بوده، بدان قدر نهاده و آن را مورد توجه قرار می دهند.این ساختار ها جایگزین فضاهای تهی، فاقد ارزش، خنثی و رها شده در بافت تاریخی می شوند و با برآورده کردن نیازهایمعاصر شهری و حتی با به نمایش در آوردن شکوه و توان فناوری نوین به ارتقا اعتبار و ارزش بافت تاریخی کمک می نماید.لاجرم خلق آثار جدید در بافت تاریخی از الزاماتی که تبیین کننده چگونگی همنشینی بناهای نوین در همجواری بناهای واجدارزش تاریخی است، تبعیت می کند. بنابراین اینکه یک بنای جدید چگونه و با په پیش فرض ها و الزاماتی در عرصه تاریخییک شهر ایجاد شود، به عنوان مسئله اصلی مورد برسی قرار گرفته و مبانی نظری آن با بازبینی شاخصه هایی که باید خلق اینآثار واجد آن باشند تدوین می گردد.

الزامات، پیش فرض ها، ساختار های نوین در بافت تاریخی