هاجر کریم بخش - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه گیلان
عباس ترکاشوند - عضو هیئت علمی دانشکده معماری و هنر دانشگاه گیلان

مسکن امروز به عنوان یکی از اساسی ترین نیازهای بشر، سازگاری زیادی با الگوی زندگی خانواده ندارد. مسکن در ایران امروزدیگر پاسخگوی نیازهای اساسی خانواده ی ایرانی نیست. کیفیت معماری مسکن به گونه ای تغییر یافته است که حضور میهمانرا بیش از پاره ای از روز تاب نمی آورد. این خانه دیگر پذیرای خانوادهی چندهسته ای نیست. حتی اعضای یک خانواده ی تکهسته ای نیز خلوت مطلوب خود را نمی توانند درون این خانه در زمان ها و موقعیت های مختلف کسب کنند. حضور طبیعت کهمانند اکسیژن برای یک خانواده ایرانی ضروری بوده و هست، هم اکنون بسیار کمرنگ جلوه میکند. انعطاف پذیری مطلوب دیگردر خانه ی ایرانی دیده نمی شود و به سختی می توان فضاها را باهم ترکیب و یا از هم تفکیک کرد. این ناسازگاری ها سبب شدهتا تطابق مسکن با ضرورت ها و نیازهای یک خانوادهی ایرانی که سبک زندگی وی را تشکیل می دهد به حداقل ممکن کاهشیابد. این مسائل باعث شده گونه ی ناخواسته ای از سبک زندگی به خانوادهی ایرانی تحمیل شود که سبب بروز تنش های رفتاریو روانی در بهره بردار شده است و در نهایت می تواند در درازمدت باعث تغییراتی موثر بر روی آداب و رسوم و سبک زندگی ایرانیشود. درنتیجه ضرورت دارد با یه شناخت و بازتعریفی از شیوه ی زندگی و سکونت خانواده ی ایرانی رسیده و تناظراتش را با کالبدخانه تعریف کنیم و و سپس بتوانیم براساس آن به رهنمودهایی برای طراحی مناسب برسیم. در این مسیر، ابتدا به مطالعاتکتابخانه ای برای درک بهتر و واضح تر موضوع پژوهش پرداخته می شود. در این مطالعات بر اساس جمع بندی و تحلیل نظراتاندیشمندان در حوزه ی تاثیرات فرهنگ (بویژه سبک زندگی) الگوی تاثیر آن بر معماری به عنوان مدل نظری این پژوهش ارائهخواهد شد و با تعریف طراحی محیطی، شرحی برای طراحی ارائه می شود که بتوان سازگاری فضاهای سکونت با شیوه ی زندگیرا در ابعاد مختلف فعالیت های روزمره ی خانواده ارتقاء داد.

سبک زندگی، فرهنگ، محیط سکونت، خانه، طراحی مسکن،نظریه زمینه ای