شایسته فراهانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه آموزشی معماری، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
محمدمهدی صفایی - عضو هیات علمی گروه آموزشی معماری، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

ساختمان سازی در کلانشهرهای کشور، همچون تهران، روز به روز افزایش می یابد و عملاً زمین خالی دراطراف ساختمان ها به منظور طراحی فضای سبا و فضاهای جمعی موجود نیست. افزایش قیمت زمین، باعثشده است ارزش استفاده بهینه از تمام زمین به عنوان سطح اشغال حائز اهمیت باشد. توجه به فضای سبز وسرانه ی مناسب آن برای افراد ساکن در یک آپارتمان و ساختمان مسکونی عملا نادیده گرفته می شود. این درحالی است که سبزینگی محیطی، سلامت روانی، آرام و مزایای زیست محیطی را به دنبال دارد. حال بایدچه کرد؟ نسل آینده ی ما به وجود فضای سبز و فضاهای جمعی جهت تعاملات و تربیت پذیری اجتماعی نیازندارند؟ چگونه باید با توجه به انبوه سازی ها این گونه فضاها را خلق کرد؟ این پژوهش در سایت انتخابی محلهشکوفه در منطقه 14 شهر تهران، با توجه به کمبود فضاهای سبز نسبت به جمعیت ساکن در محله و منطقه،تراکم ساختمان ها، یکنواختی آنها در نظر گرفته شده است. با استفاده از پرسش نامه نظرات ساکنین را درباره-ی این ایده و راهکار جدید معماری، دریافت کرده و با نرم افزار SPSS به تحلیل و بررسی آن پرداخته شده است. براساس تحلیل ها، راهکارهای معمارانه با توجه به چالش بررسی شده در پژوهش طراحی شده است. بهنظر می رسد می توان با شناخت از زمینه و بسترهای موجود، حفظ حریم ها و محرمیت ها، رعایت حقوقهمسایگی و مسایل سازه ای حس مشارکت ساکنین را برای به اشتراک گذاشتن بام خانه ی خود با همسایگان،تقویت کرد. بدیهی است که جذابیت در فضاسازی ها با بهره گیری از تنوع کاربری ها و تلفیق آن با فضاهای سبزامکان پذیر است. انجام پروژه هایی با این رویکرد در ایران با توجه به نبود تکنولوژی لازم ، در زمان های آیندهممکن می شود، مطرح کردن ایده، تقویت و بسط دادن آن امر مهمی است که می تواند، شروعی برای فکر کردنبه ایده های برتر باشد.

فضای سبز، بام سبز، فضاهای جمعی، مشارکت