حمیده وکیلی - دانشجوی کارشناسی ارشد ، گروه معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج ، سنندج ، ایران
فرزین چاره جو - استادیار گروه معماری ، گروه معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج ، سنندج ، ایران
داود امینی

در گذشته تعاملات اجتماعی بین همسایه ها در واحد های مسکونی بسیار بالا بوده است ، به طوریکه مردم همسایه ها رانزدیکتر از خویشاوندان به امور زندگی خود احساس می کردند . در دوران معاصر اینگونه رابطه های گروه همسایه هاکمرنگ شده به گونه ای که شاید همسایه ها سالیان سال در نزدیکی یکدیگر زندگی کنند بدون اینکه حتی یکدیگر رابشناسند . این مهم در ساختمان های با تراکم بالا و مجتمع های مسکونی بیشتر رخ می نماید . پژوهش حاضر بدنبالبرقراری مجدد تعاملات اجتماعی بین ساکنین مجتمع های مسکونی به کمک ایجاد تعلق کالبدی است . به نظر می رسدفضاهای باز بین مجتمع های مسکونی پتانسیلهای لازم برای ایجاد حس تعلق کالبدی و بدنبال آن برقراری تعاملاتاجتماعی را داشته باشند که درصورت برقراری تعاملات اجتماعی ، افزایش امنیت و اعتماد را شاهد خواهیم بود . در اینراه از مطالعات کتابخانه ای استفاده شده است . نتایج تحقیق حاکی از آن است که به کمک شناسایی عوامل ایجاد تعلقکالبدی و تعامل اجتماعی می توان راهکارهایی برای طراحی مناسب فضاهای باز برای تحقق تعاملات اجتماعی ارائه نمود.

حس تعلق ، تعاملات اجتماعی ، فضاهای باز ، مجتمع های مسکونی