سیده سیما مصلحی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد سوادکوه، گروه مهندسی معماری، سوادکوه، ایران
علیرضا قاراخانی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سوادکوه، گروه مهندسی معماری، سوادکوه، ایران

زیبایی شناسی در حال حاضر به عنوان یکی از شاخه های فلسفه مطرح است و تعاریف متعددی درباره ی این واژه ازسوی فیلسوفان و حکیمان مختلف ارائه شده است. فیلسوفان و حکیمان اسلامی هیچ گاه به طور مستقل به بررسی درزمینه زیبایی شناسی نپرداخته اند و آن را در کنار مباحث دیگر فلسفی بررسی کرده اند و این موضوع همیشه در درجهدوم قرار داشته است و در نگاه اول موضوعی غریب به نظر می آید. هدف از این مقاله آن بوده است تا گوشه هایی از آراءفیلسوفان در زمینه زیبایی شناسی ارایه شود و به مقایسه دیدگاه های آن ها با هم پرداخته شود و تفاوت ها و شباهتهای آن ها بیان شود. برای بررسی زیبایی شناسی از دیدگاه حکما و فیلسوفان اسلامی و مقایسه بین دیدگاه های آن ها ازروش تحلیلی و توصیفی در این مقاله استفاده نمودیم و با روش کتابخانه ای به جمع آوری اطلاعات در این زمینهپرداختیم. از دیدگاه فیلسوفان اسلامی منشأ همه زیبایی ها حق تعالی است که زیبایی مطلق است و زیبایی های اینجهان جلوه و پرتوی از زیبایی حق تعالی و جهان بالا است، جهانی که عاری از هرگونه نقص و تغییر است. در واقع میتوان گفت که فیلسوفان مسلمان منشا زیبایی را یکی می دانستند، فقط نوع نگاهشان متفاوت بوده است. گروهی آن را ازبالا به پایین (از وحدت به کثرت) و گروهی آن را از پایین به بالا (از کثرت به وحدت) نگاه می کردند و گروهی مسیردینامیک دوطرفه ای از کثرت به وحدت و از وحدت به کثرت برای آن در نظر گرفته اند.

زیبایی شناسی، فلاسفه، حکیمان، اسلامی، وجود، ماهیت