ایوب صادقی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری
احمد میرزاکوچک خوشنویس - عضوهیئت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری
عبدالکریم قائدی - عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور هرمزگان

مساجد مظهر کاملترین ساختمان و الگوی ساختمان سازی در همه زمان ها بوده اند و هر عصر حداکثر توان فناوری زمان رادرخدمتایجاد زیباسازی و جلوه ظاهری و آسایش محیطی برای روح و جسم مخاطبان گذارده است. در طول تاریخ شکل گیری شهرهای اسلامیمساجد همواره به عنوان فضاهای عمومی مهم و مردمی دارای عملکردهای متعدد اجتماعی، اقتصادی، سیاسی وکالبدی بوده و در زندگیمردم نقش محوری داشته اند. این مقاله بر آن است تا با مطالعه موردی بر روی مسجد جامع قدیم خور ضمن تبدین جایگاه کیفیتمحیط شهری و مولفه های فرهنگی ان، به ارزیابی نقش مساجد در ارتقاء کیفیت محیط، در راستای مدیریت محلات شهری بپردازد. هدفاصلی این تحقیق، تبین و ارزیابی نقش مساجد در ارتقای کیفیت محیط (اجتماعی - کالبدی) است.برای آزمون فرضیه های فوق، پس از انجام مطالعات نظری و پایه درخصوص اراثه تعاریف نظری وعملیاتی از متغیرهای تحقیق، به بررسینمونه موردی (مسجد جامع قدیم خور) پرداخته شد. دراین تحقیق، با تهیه پرسشنامه اطلاعات لازم در خصوص آزمون فرضیه های موردنظر جمع آوری شده، سپس با استفاده از نرم افزار spss، داده های جمع آوری شده تجزیه و تحلیل گردید. براساس نتایج بدست آمده فرضیه سوم رد شد ودو فرضیه اول ودوم مورد تایید قرارگرفت.

مسجد، مسجد جامع قدیم خور، کیفیت محیط کالبدی، کیفیت محیط اجتماعی، همبستگی اجتماعی، احساس تعلق به محیط