خسرو شبانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، موسسه غیرانتفاعی امین فولاد شهر،اصفهان، ایران (نویسنده مسئول)
ثنا خسرویان - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، موسسه غیرانتفاعی امین فولاد شهر،اصفهان، ایران
عبدالرضا پورهمایون - دانشجوی دکترای معماری – دانشکده معماری و شهر سازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان

ساخت خانه های سنتی با حیاط های زیبا به دلایلی همچون عدم توجه به معنا و کیفیت فضایی و غفلت از تاثیر گذاری محیطبر روان آدمی مورد بی توجهی قرار گرفته است. در حالی که انسان جزئی از طبیعت است و ارتباط نزدیکش با طبیعت باعث ادامهحیات و دوام زندگی است. در معماری امروز که چند دهه از مطرح شدن معماریی که با طبیعت هماهنگ باشد و در راستای تولیدانرژی به منابع تجدید پذیر طبیعت وابسته شود می گذرد و راهکارهای بسیاری برای این چنین معماری برای حل بحران هایمعاصر ارائه شده است؛ ولی همچنان مشکلاتی بر سر راه ایجاد معماری طبیعت گرا وجود دارد. به نظر می رسد با رفع موانع ازطریق توجه به ارزش ها و ویژگی های معماری بومی می توان آن را کامل نمود.در شکل گیری معماری بومی ، برخی روابطاجتماعی و اقتصادی با محیط طبیعی و نمادهای فرهنگی ماهرانه انعکاس می یابد. مسلما معماری بومی (مربوط به گذشتهکشورمان) در زمان و مکان خودش پایدار بوده و تکرار آن امری بیهوده است. در این مقالعه استخراج ویژگی های قابل تکرار آن دربه وجود آوردن یک معماری طبیعت گرا امری ضروری است. روش گرد آوری این پژوهش که مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای ومشاهده ای و میدانی و رویکردی کمی دارد، نتایج به دست آمده به ارائه راهکاری منجر می شود که بتوان در معماری امروز انرژیتجدید پذیر را جایگزینه تجدید ناپذیر کرد.

معماری پایدار، اقلیم، معماری بومی، معماری پایدار، صرفه جوی در انرژی