سمیه رحمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران- آب و فاضلاب موسسه آموزش عالی خاوران
ابراهیم علامتیان - استادیار گروه عمران، موسسه آموزش عالی خاوران

اکسیژن محلول در تمامی آب هایی که به نحوی با اتمسفر هوا در تماس هستند، موجود می باشد و شاخصی از کیفیتآب است. حذف اکسیژن محلول از آب را تجزیه هوازدایی می نامند که به روشهای معمول مکانیکی، حرارتی و شیمیاییانجام می گیرد. برای اکسیژن زدایی در آب شرب بایستی نسبت به ایمن بودن ماده مصرفی توجه ویژهای نمود.در این تحقیق متا بی سولفیت سدیم جهت اکسیژن زدایی آب شرب بکار رفته و عوامل موثر همچون زمان ماند، دما وسختی کل در راندمان اکسیژن زدایی بصورت تجربی بررسی میگردد. نتایج نشان میدهد که با افزایش زمان ماند و دماو کاهش سختی کل راندمان اکسیژن زدایی توسط ماده متا بی سولفیت سدیم افزایش می یابد.

اکسیژن محلول، متا بی سولفیت سدیم، اکسیژن زدایی، زمان ماند، دما، سختی کل