سیدمجتبی میرحبیبی - دانشجوی کارشناسی شهرسازی و رئیس هیئت مدیره انجمن علمی شهرسازی ، دانشکده معماری و شهرسازی ، دانشگاه آزاد اسلامی قزوین
علی پورعبدالله - دانشجوی کارشناسی شهرسازی و مسئول کمیسیون پژوهش انجمن علمی شهرسازی ، دانشکده معماری و شهرسازی ، دانشگاه آزاد اسلامی قزوین

جمعیت به دلیل ایجاد جریانی از کالا ، خدمات ، ارتباط ، سرمایه ، دانش و نوآوری موجب شکل گیری ساختار نظام شهری درمحدوده های جغرافیایی می شود ، در نتیجه مدل پراکندگی جمعیت از عوامل سنجش میزان توسعه یافتگی در سطح منطقهمی باشد و می تواند به عنوان یک مطالعه پایه در راستای برنامه ریزی بهینه منطقه ای مورد استفاده قرار گیرد . مدل هایگوناگونی برای بررسی شیوه توزیع اندازه شهر ها وجود دارد که در این مقاله از دو شیوه ی مدل رتبه- اندازه و شاخص چهار شهر استفاده شده است . بر اساس مطالعات و بهره گیری از دو مدل یاد شده توزیع اندازه شهر ها در استان سمنان بهعلت رقابت دو شهر سمنان و شاهرود در کسب عنوان شهر نخست در ساختار نظام شهری این استان شرایط خاصی را پدیدآورده است ، همچنین جمعیت شهر های دامغان و گرمسار به عنوان شهر سوم و چهارم نسبتا متناسب بوده و توزیع منطقیجمعیت در آنها نسبت به شهر های اول و دوم مشاهده می شود این در حالی است که کشور از ماکروسفالی پیشرفته رنج میبرد و تمرکز شدید جمعیت در تهران و تفاوت چشمگیر جمعیت آن با شهر دوم کشور یعنی مشهد عامل این مسئاله است. اینتحقیق به بررسی چگونگی توزیع اندازه شهر ها و ساختار نظام شهری در استان سمنان بین سال های 1335 تا 1390 می پردازد.

توزیع اندازه شهر ها ، جمعیت ، نظام شهری ، نخست شهری ، ساختار