معماری پایدار در مناطق کویری ایران

عوامل اقلیمی به طورمستقیم برمحیط زیست موجودات زنده بخصوص انسانها تاثیر گذار می باشد وازسوی دیگر فعالیت های انسانی درسطح کره زمین درمقیاس و شرایط متفاوت انجام می گیرد. فعالیت هایی مانند کشاورزی ،صنعت ، برنامه ریزی های منطقه ای و شهریجهت اسکان و ایجاد شهرهای جدید و همچنین برنامه ریزی در جهت جاذبه های توریستی ، ورزشی و غیره که همه وابسته به شرایطاقلیمی مناسب جهت انجام این امور می باشند که بشراز ابتدا در جهت یافتن و ایجاد شرایط مناسب برای آسایش کوشش ها و برنامهریزی هایی بسیاری نموده است .در این مقاله سعی می شود با مطالعه در مورد ویژگی های معماری سنتی از نظر پایداری و با توجه به نکات مثبت و قابل تطبیق شیوه یزندگی امروزی و با بهره گیری از مزایای تکنولوژی در طراحی محیط مسکونی، فرصتی فراهم شود که در ادامه ی روند مذکور و در تطبیقو ترکیب آن با شرایط زمانی حال در راستای توسعه پایدار گام های بیشتری برداشته شود.با جمع بندی نظرات و ایده های تمام نظریه پردازان می توان گفت معماری پایدار که در واقع زیر مجموعه طراحی پایدار است؛ یکی ازجریان های معماری معاصر است که عکس العملی منطقی در برابر مسایل و مشکلات عصر صنعت به شمار می رود. معماری پایدار مانندسایر مقولات معماری، دارای اصول و قواعد خاص خود است و به طور کلی این سه مرحله را در بر می گیرد :1 - صرفه جویی در منابع 2- طراحی برای بازگشت به چرخه زندگی 3- طراحی برای انسان، که هرکدام آن ها استراتژی های ویژه خود را دارند.با توجه با اینکه معماری سنتی ایران در مناطق کویری دارای پشتوانه ای قوی و پربار از جنبه های گوناگون پایداری است; بررسی اینویژگی ها می تواند در خدمت برنامه ریزی، طراحی و مردمی نمودن محیط زندگی امروز قرار گیرد.