تشخیص هویت ملی در رأی گیری الکترونیکی

یکی از ملازمات سیستم های رأی گیری الکترونیکی، تشخیص هویت رأی دهندگان می باشد چگونه می توان فهمید که یک رأی دهنده همان شخصی است، که ادعا می کند، آیا این شخص قبلاً رأی داده است ای خیر؟ آیا ممکن است که یک نفر حق رأی خود را به فرد دیگری داده باشد؟ آیا این شخص صلاحیت رأی دادن دارد یا خیر؟ اینها سؤالات مهمی هستند که هر سیستم امن کارا، بایاد از یک کاربر یا سیستم، قبل از این که بتواند به یک سیستم کامپیوتری، شبکه یا منابع حفاظت شده‌ی دیگر دسترسی پیدا کند بپرسد. پاسخ به تمامی سؤالات فوق تنها در نحوه شناخت هویت رأی دهندگان در یک سیستم رأی گیری نهفته است. این مساله در هر سیستم کامپیوتری امن نیز مطرح می باشد. در مدل های امنیتی این مساله به مساله تشخیص هویت و یا هویت شناسی معروف است. معمول ترین و شاید ساده ترین روش برای تشخیص هویت یک کاربر در یک سیستم کامپیوتری، استفاده از نام کاربری و گذرواژه است. در صورتی که کاربر نام کاربری و گذرواژه خود را به درستی به سیستم واد نماید، سیستم هویت وی را تشخیص داده و می تواند مجوزهای مربوطه را در اختیار قرار دهد. روشهای تشخیص هویت در سیستم های کامپیوتری تنها به نام کاربری و گذرواژه ختم نمی شود. روش های پیچیده‌تر و امن‌تر نظیر هویست شناسی مبتنی بر شناسه های هوشمند و مشخصه های بیومتریک نمونه هایی از آنها می باشند. با وجود روش های متنوع در تشخیص هویت کاربران، در هر سیستم کامپیوتر و مبتنی بر شرایط حاکم در آن سیستم ممکن است روش خاصی برای حل این مساله انتخاب شود. سیستم رأی گیری الکترونیکی از جنبه های مختلف می تواند نیازمند روش هویت شناسی خاص باشد. یکی از این جنبه ها تعداد زیاد کاربران این سیستم می باشد. به طور خاص در رای گیری های ملی، درصد زیادی از افراد جامعه می توانند کاربران سیستم رای گیری الکترونیکی باشند. بنابراین نیازمند تدوین یک روش تشخیص هویت مناسب برای این سیستم می باشیم.