سیده فروزان جواهری شلمانی - دانشجوی دکتری ، مدیریت سیاست گذاری بازرگانی ، دانشگاه تهران
لادن صیاف - دانشجوی دکتری، مدیریت سیاست گذاری بازرگانی ، دانشگاه علامه طباطبایی

امروزه دانش به عنوان اساس و مهم ترین عامل رقابت و در کنار آن نوآوری نیز به عنوان مهم ترین عامل بقای سازمان ها شناخته شده است. در چنین شرایطی برای تمامی سازمان هایی که در بازار رقابتی و بعضاً غیر رقابتی فعالیت می کنند اتخاذ رویکردی نوین برای خلق نوآوری، و تنها یک انتخاب بلکه یک ضرورت است پانل جمع سپاری، راهبردی نوین در فرآیند نوآوری به منظور کسب مزیت رقابتی محسوب می شود. با توجه به اینکه اشتیاق و علاقه به جمع سپاری بکشه فوق العاده ای رو به رشد است، نکته که سازمان ها باید به آن توجه کنند این است که برای چه از جمع سپاری استفاده می کنند که به این که آیا هدف سازمان ها از جمع سپاری تنها اینست که می خواهم کار را به افراد غیر سازمانی واگذار کنند یا اینکه برای موفقیت شان به دانشی منحصربه فرد نیازمندند که در اختیارشان نیست، از موضوعاتی است که در این مقاله به آن ها پرداخته می شود. هدف از این مقاله شناسایی عوامل بازدارنده سازمان ها در انتخاب رویکرد جمع سپاری، چالش های پس از انتخاب آن، تحلیل منفعت - هزینه جمع سپاری در مقایسه با دیگر روش ها و همچنین ارائه پیشنهادات به سازمان هایی است که راغب این امر هستند که با مروری بر بار کاری های انجام شده برون مرزی و همچنین ادبیات تحقیق انجام شده است.

مدیریت دانش، برونسپاری، نوآوری، خرد جمعی، جمع سپاری، چالشهای مدیریتی