موسی پیری - عضو هیأت علمی ،دانشگاه پیام نور ،مرکز زاهدان ،ایران

این مقاله به بررسی (( زاویه دید )) به معنی (( شخصی )) در داستانهای ویس و رامین فخرالدین اسعد گرگانی و خسروو شیرین نظامی می پردازد ، بررسی نشان می دهد که شیوه نقل یا طرح موضوع در این داستانها از طریق زاویه دید بیرونی ( دانای کل ) به شیوه سوم شخص یا زاویه دید درونی به شیوه اول شخص و یا دوم شخص یا آمیخته ای از هردو شیوه می باشد . سرایندگان این داستانها علی رغم استفاده از زاویه دید بیرونی ( دانای کل ) از زاویه دید درونی ( اول شخص ) نیز استفاده کرده اند و در برخی موارد نیز با رها کردن زاویه دید - اغلب از سوم شخص به اول شخص - از هر دو شیوه با هم سود برده اند ؛ علاوه بر این از شیوه های دیگر زاویه دید نظیر ؛ تک گویی درونی ، نمایشی و حدیث نفس که خود یکی از روشهای استفاه از جریان سیال ذهن است نیز غافل نبوده اند .

ویس ورامین ،خسرووشیرین،عناصر داستانی ،زاویه دید