لیلا قناعت - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بوشهر، گروه زبان فارسی و ادبیات ، بوشهر، ایران
شمس الحاجیه اردلانی - عضوهیات علمی و استادیاردانشگاه آزاد اسلامی واحدبوشهر
سید محمود صادقی - عضوهیات علمی و استادیاردانشگاه آزاد اسلامی واحدبوشهر

منوچهر آتشی یکی از شعرای برجسته معاصر است که ویژگی های فکری و زبانی خاص خود را دارد و در شعر امروز ایران جایگاه خاصی را به خود اختصاص داده است. از جمله ویژگی های بارز زبان آتشی که نظر منتقدین و محققین ادبی را به خود جلب نموده است، کاربرد اصطلاحات و لغات خاصی است که به زبان وی تشخص ادبی ویژه ای داده است. از جمله واژگانی که آتشی در اشعار خود فراوان از آن بهره برده است، لغات و اصطلاحات مربوط به اقلیم و فرهنگ جنوب است که با توجه به شرایط فرهنگی و اقلیمی این منطقه، در اشعار وی به کار رفته است. همچنین لحن و واژه های حماسی در اشعار آتشی جایگاه خاصی را به خود اختصاص داده است. این ویژگی اگرچه زیبایی و فخامت خاصی به آثار وی بخشیده است وحوادث و قهرمانان بومی این منطقه را جهانی و فراملی کرده است، اما سبب شده است که درک برخی از اشعار وی، برای مخاطب غیر بومی کمی مشکل به نظر برسد. در این مقاله تلاش شده است واژگان، اصطلاحات و نمادهای بومی به کار رفته در اشعار آتشی تشریح شده و تا حد امکان معنا شود

آتشی، واژگان بومی ، اصطلاحات