مقام فقر از دیدگاه ادبیات عرفانی

دین مبین اسلام برای شناخت حق تعالی و حضرات معصومین علیهم السلام برنامه هایی مدون و راهکارهایی دقیق ارائه کرده است که به معرفت و شناخت حقیقی ختم می شود.در حقیقت سالکان الی الله و عرفا براى رسیدن به مقام عرفان حقیقى، به منازل و مقاماتى قائلند که عملا باید طى شود و بدون عبور از آن منازل، وصول به عرفان حقیقى را غیر ممکن می دانند.در کتب عرفانى درباره این منازل و مقامات به تفصیل بحث شده است.یکی از این مقامات و منازل ،مقام فقر است که بسیاری از عرفا قائب بر این هستند که بدون آن و صبر کردن بر ابتلائات و شدائد آن ،شناختی در کار نخواهد بود و سالک الی الله را به مصداق واقعی کلمه نمی توان اهل عرفان و معرفت الله قلمداد نمود.در این مقاله بر آنیم تا با هدف تبیین مقام فقر و با روش تحلیلی توصیفی به روشن ساختن جایگاه حقیقی اهل فقر پرداخته تا با کندوکاو در - ادبیات منثور و منظوم ،با مقام حقیقی سالکان الی الله در وادی عرفان بیش از پیش آشنا شویم.نگاهی دقیق و عمیق بهموضوع فقر و تبیین جایگاه اهل فقر در متون عرفانی می تواند در بردارنده ی نتایجی ارزنده و در خور توجه باشد

Keywords:

فقر , ادبیات عرفانی , متون نظم , متون نثر