نگرش صوفیان نسبت به حاکمان بر اساس متون عرفانی سده چهارم تاهفتم هجری
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 733
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LANGUAGE01_078
تاریخ نمایه سازی: 25 آذر 1395
Abstract:
واکنش به دنیا مداری و دنیا محوری بسیاری از خلفا و امرای اسلامی در سده دوم و پس از آن را از عوامل شکل گیری عرفان و تصوف در جوامع اسلامی به شمار می آورند؛ مکتبی دینی اجتماعی که با دنیاگریزی زاهدان سده دوم شروع – شد و با همان شعار و رویکرد ادامه یافت، به طوری که هرگاه صحبت از صوفی به میان می آید عزلت و انزوا در ذهن تداعی می شود. با توجه به این پیشینه، انتظار می رود که اهل عرفان و تصوف، نسبت به حاکمان و صاحبان قدرت بی اعتنا بوده و همه زندگی خود را صرف طاعت و عبادت خدا و امور معنوی کنند؛ ولی با بررسی نظریات و دیدگاههای صوفیان در سده های چهارم تا هفتم هجری، خلاف این باور بر ما ثابت می شود و درمی یابیم که عده ای از صوفیان نه تنها از پادشاهان و حاکمان دوری نمی کرده اند، حتی علاوه بر تکیه بر آنان برای ارتزاق و گذران امور زندگی، نزدیکی به حاکمان را باعث مشهورتر شدن می دانسته اند. این مقاله به بررسی و تحلیل دیدگاهها و نظریات صوفیان و عارفان نسبت به حاکمان، در سده های چهارم تا هفتم هجری می پردازد.
Authors
مهدی رضائی
استادیار دانشگاه سلمان فارسی، کازرون
فاطمه تقی نژاد
کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :